การศึกษาเมื่อเร็ว ๆ นี้ชี้ให้เห็นว่า แมวบ้านอาจใช้ทักษะการจดจำภาษาบางอย่างแบบเดียวกับที่มักพบในสุนัข ในปี 2019 บทความในวารสาร Scientific Reports ทีมนักวิจัยชาวญี่ปุ่นรายงานว่าพวกเขาได้แสดงให้เห็นว่าแมวสามารถจดจำชื่อของตัวเองได้ในชุดคำพูด ตอนนี้ การวิจัยใหม่จากนักวิทยาศาสตร์คนเดียวกันบางคนชี้ให้เห็นว่าความคุ้นเคยนี้อาจขยายไปถึงเพื่อนแมวของแมวที่บ้านด้วย
ในบทความที่ตีพิมพ์ในรายงานทางวิทยาศาสตร์ เมื่อวันที่ 13 เมษายน 66 นักวิจัยได้สอบถามแมวบ้าน 48 ตัวเกี่ยวกับชื่อแมวที่พวกมันอาศัยอยู่ด้วยกัน แมวจำนวน 29 ตัวอาศัยอยู่ในคาเฟ่แมวของญี่ปุ่น ซึ่งเป็นร้านกาแฟที่ลูกค้าสามารถมีปฏิสัมพันธ์กับลูกแมวได้อย่างอิสระ ในขณะที่แมวอีก 19 ตัวมาจากบ้านส่วนตัวที่มีแมวสามตัวขึ้นไป
สำหรับผู้เข้าร่วมแมวแต่ละคน นักวิจัยเล่นการบันทึกเสียงของเจ้าของแมวที่เรียกชื่อแมวตัวอื่นที่อาศัยอยู่ด้วยกันหลายครั้งติดต่อกัน หลังจากการโทรครั้งที่สี่ นักวิจัยได้แสดงภาพแมวแก่ผู้เข้าร่วมบนหน้าจอแล็ปท็อป ใน 2 ใน 4 ของการทดลองที่ตามมา ภาพแสดงใบหน้าของแมวที่เจ้าของเรียก (เรียกว่า “สภาพที่สอดคล้องกัน”) ในขณะที่การทดลองที่เหลือ ภาพแสดงใบหน้าของแมวที่อยู่ร่วมกันคนละตัวกับ เจ้าของได้เรียก (“เงื่อนไขที่ไม่ลงรอยกัน”)
นักวิจัยพบว่าแมวบ้าน แต่ไม่ใช่แมวคาเฟ่ มักจะจ้องหน้าจอนานขึ้นเมื่อภาพไม่ลงรอยกันปรากฏบนหน้าจอ ซึ่งบ่งบอกว่าแมวเหล่านั้นถูกละเมิดความคาดหวังและพยายามต่อสู้กับความจริงที่ว่าเพื่อนแมวของพวกเขา ชื่อและใบหน้าไม่เรียงกัน
“เราแสดงให้เห็นว่าแมวคาดหวังใบหน้าที่เฉพาะเจาะจงเมื่อได้ยินชื่อเฉพาะของเพื่อน” นักวิจัยเขียนไว้ในรายงานของพวกเขา “การศึกษานี้แสดงหลักฐานว่าแมวเชื่อมโยงชื่อเพื่อนกับใบหน้าที่ตรงกันโดยไม่มีการฝึกฝนอย่างชัดแจ้ง”
ที่น่าสนใจคือ นักวิจัยเขียนว่าแมวคาเฟ่ไม่ได้ให้ความสนใจกับจอมอนิเตอร์มากนักในช่วงที่อาการไม่เข้ากัน และให้ความสนใจกับการทดลองโดยรวมน้อยกว่าแมวที่บ้าน สิ่งนี้ชี้ให้เห็นว่าคาเฟ่แมวมักจะคุ้นเคยกับเพื่อนแมวแต่ละตัวน้อยกว่าแมวบ้าน และพวกเขาอาจได้ยินชื่อของแมวแต่ละตัวถูกเรียกน้อยกว่า ผู้เขียนเขียน
ในทางกลับกัน แมวบ้านมีแนวโน้มที่จะได้ยินเพื่อนเรียกชื่อบ่อยขึ้น โดยเฉพาะในช่วงเวลาให้อาหาร เมื่อการเรียกชื่อแมวเป็นตัวกำหนดว่าสัตว์ชนิดใดได้อาหารและชนิดใดไม่ได้อาหาร นักวิจัยกล่าว นี่อาจทำให้แมวบ้านมีโอกาสมากขึ้นและมีแรงจูงใจมากขึ้นในการเชื่อมโยงชื่อแมวกับใบหน้าของมัน
แน่นอนว่าการศึกษาพฤติกรรมของแมวในบ้านต้องใช้เม็ดหญ้าชนิดหนึ่ง เนื่องจากความท้าทายในการจับโฟกัสของแมว ในขณะที่แมวบ้านในการศึกษามุ่งเน้นไปที่ภาพที่ไม่เข้ากันเป็นเวลานาน โดยเฉลี่ยแล้ว เมื่อเทียบกับภาพที่สอดคล้องกัน ความแตกต่างของเวลามีเพียงแค่ไม่กี่สิบเฟรมของฟุตเทจ (เพียงหนึ่งหรือสองวินาที) อย่างมากที่สุด
และนั่นคือตอนที่แมวตัดสินใจที่จะให้ความสนใจ การทดลองหลายครั้งต้องแยกออกจากการวิเคราะห์ของทีม เนื่องจากแมวไม่ยอมดูจอมอนิเตอร์โดยสิ้นเชิง ทีมงานยอมรับ แมวตัวหนึ่งต้องถูกย้ายออกจากการศึกษาหลังจากตัดสินใจว่าวิทยาศาสตร์ทั้งหมดนี้ไม่เหมาะกับเธอ
แมวตัวนั้น “เสร็จสิ้นการทดลองครั้งแรกเท่านั้นก่อนที่จะหนีออกจากห้องและปีนไปให้พ้นมือ” ทีมงานเขียน.
ข่าวอื่นที่น่าสนใจ
รัฐบาลปลื้มโครงการสุดยอดชุมชนต้นแบบ “เที่ยวชุมชน ยลวิถี” ในปี 2564-2565 สร้างรายได้เพิ่มจากการท่องเที่ยวชุมชนแล้ว 311 ล้านบาท
https://www.thaiquote.org/content250626
อียูออกมาตรการทางกฎหมายต่อต้านการทำลายป่าต่อธุรกิจกาแฟเวียดนาม
https://www.thaiquote.org/content/250623
ไมโครพลาสติกก่อให้เกิดมลพิษต่อน้ำดื่มทั่วโลก นักวิจัยจากมหาวิทยาลัยพรินซ์ตันได้คิดวิธีแก้ปัญหาใหม่
https://www.thaiquote.org/content/250584
