ในกลุ่มอาชีพตำรวจ ระดับราคาเก้าอี้ชั้นนายพันตำรวจเรื่อยไปถึงชั้นนายพลก็ว่ากันตั้งแต่ 7 หลัก ถึง 8 หลัก ขึ้นอยู่กับทำเลที่ตั้ง
สถานีตำรวจ…กองกำกับการ…กองบังคับการ…กองบัญชาการใดก็ตาม อยู่ในทำเลทอง ซึ่งห้อมล้อมไปด้วยแหล่งผลประโยชน์ ไม่ว่าจะเป็นสีขาว-สีเทา-สีดำสนนราคาค่าเก้าอี้ก็มักจะแพงระยิบระยับเป็นพิเศษ ด้วยเหตุที่โอกาสถอนทุนและโอกาสทำกำไรแบบทบต้นเป็นเท่าทวีคูณ สามารถทำได้ง่ายดาย
ในกลุ่มอาชีพพ่อพิมพ์แม่พิมพ์ของชาติ ก็อู้ฟู่กับการปั่นราคาค่าเก้าอี้ในการรับนักเรียน เก็บเกี่ยวสตุ้งสตังค์ใส่กระเป๋าเป็นกอบเป็นกำ
โรงเรียนบางแห่งแถวสุขุมวิท..พญาไท เป็นที่รู้ทั่วไปว่าตั๋วค่าเก้าอี้ในการซื้อสิทธิให้แก่บุตรหลานได้เข้าไปเล่าเรียน เพื่อแลกกับความมีหน้ามีตาของผู้ปกครองในการคุยโอ้อวดจะอยู่ในระดับ 7 หลัก
ไอ้ที่โหวกเหวกกันอื้ออึงถึงตัวเลขแป๊ะเจี๊ยะ..เก๋าเจี๊ยะของบางโรงเรียนแถวๆพระราม 6 ในระดับ 4 แสนบาท มันแค่จิ๊บ ๆ
กลุ่มอาชีพนักบวชก็ใช่ย่อย มีการโจษขานเล่าลือกันดาษดื่นถึง “ปัจจัย”ระดับเลข 6 หลัก ถึง 7 หลัก ในการไต่อันดับเลื่อนชั้นสมณศักดิ์ โดยที่ความมาก-น้อยของ “ปัจจัย “ ผูกพันอยู่กับตำแหน่งสมณศักดิ์
นักบวชบางรูปที่ถูกกิเลสความอยากได้ใคร่ดีในยศถาบรรดาศักดิ์ครอบงำ และปล่อยให้ไฟปรารถนายกระดับให้ได้เพิ่มสมณศักดิ์ ในลำดับชั้นที่สูงส่งเทียบชั้นสมเด็จ อาจจะถึงขั้นต้องทุ่มเททั้งการอัดฉีด “ปัจจัย” ควบคู่ไปกับการระดมสร้างถาวรวัตถุให้ใหญ่โตโออ่าและปั้นผลงานปริมาณการจัดกิจกรรมอุดหนุนพระศาสนาสารพัดสารเพ
ความพิศวงพิสดารแห่งเก้าอี้ที่สำแดงอภินิหารให้เป็นที่ประจักษ์ ทั้งในวงการตำรวจ…วงการการศึกษา..วงการศาสนา ล้วนผูกพันอยู่กับอิทธิพลของ “เงินตรา” และ”ของสมนาคุณ”
การจะทำให้เก้าอี้สิ้นความน่าพิศวง และกลับคืนสู่นิยามความหมายตามปกติของเก้าอี้ จำเป็นต้องอาศัยความซื่อสัตย์ สุจริต ตลอดจนคุณธรรมของผู้มีอำนาจ และต้องอาศัยกระบวนการคัดสรรที่เปิดเผย-โปร่งใส-ตรวจสอบได้
ตราบใดก็ตามผู้มีอำนาจไม่ว่าจะวงการไหน ๆ หาความซื่อสัตย์..หาคุณธรรมไม่เจอ แถมยังบูชาลัทธิ “บกพร่องโดยสุจริต” ตราบนั้นเงินตรา ก็จะยังคงทรงอิทธิพล และเก้าอี้ก็จะยังคงมีราคาค่างวดที่สามารถซื้อขายกันได้ด้วยราคาแพง
เรื่องใบเสร็จ…หลักฐานอาจะถามหาได้ แต่โอกาสที่จะหาเจอน่าจะยากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทร เพราะมันเป็นพฤติกรรมที่มีลักษณะสมยอมกันทั้งผู้ให้และผู้รับ
………………………………………………..
