สมัยก่อนธุรกิจที่จะมีโอกาสเข้าสู่กระบวนการฟื้นฟูได้จะต้องมีหนี้หลักร้อยล้าน พันล้าน หมื่นล้าน แต่กฎหมายฉบับนี้กำหนดให้ธุรกิจที่เข้าสู่กระบวนการฟื้นฟูมีวงเงินหนี้ 3-10 ล้าน ซึ่งก็คือธุรกิจขนาดกลางและขนาดเล็กนั่นเอง โดยให้สิทธิทั้งนิติบุคคล และ บุคคลธรรมดา
ยกตัวอย่างเช่นบริษัท ก. หรือ นาย ก. ประกอบธุรกิจเครื่องนุ่งห่มมีหนี้สะสม 5 ล้านบาท โดยเป็นหนี้กับธนาคาร ข. จำนวน 3 ล้านบาท ที่เหลืออีก 2 ล้านบาทเป็นเจ้าหนี้ทั่วไป เช่นเจ้าหนี้วัตถุดิบ เจ้าหนี้เครื่องจักร เมื่อประสบปัญหาวิกฤตเศรษฐกิจไม่สามารถนำเงินมาชำระหนี้ได้ตามกำหนด ในอดีตจะต้องถูกฟ้องร้องและอาจต้องหยุดดำเนินกิจการ แต่กฎหมายฉบับนี้จะช่วยคุ้มครองบริษัท ก. หรือ นาย ก. ให้ได้รับสิทธิประโยชน์พักการชำระหนี้ไว้ชั่วคราว เพื่อฟื้นฟูกิจการจนกว่าจะเข้าที่และกลับมาชำระหนี้ได้ตามเดิม เพียงแต่บริษัท ก. หรือนาย ก. เจรจากับธนาคาร ข. ซึ่งเจ้าหนี้หลักที่มีมูลหนี้ 2 ใน 3 ส่วน โดยเสนอแผนฟื้นฟูกิจการให้ธนาคาร ข.พิจารณา เมื่อธนาคาร ข.พิจารณาแล้วเห็นว่าธุรกิจของบริษัท ก. หรือธุรกิจของนาย ก.มีโอกาสพลิกฟื้นกลับมาได้ และรับแผนฟื้นฟูนั้น เจ้าหนี้อื่นๆจะมาฟ้องร้องไม่ได้ ซึ่งจะทำให้การปรับโครงสร้างหนี้เป็นไปได้ง่ายขึ้น ในขณะเดียวกัน ธนาคาร ข. อาจให้เงินกู้เพิ่มกับบริษัท ก. หรือ นาย ก. ไปดำเนินธุรกิจต่ออีก โดยที่ไม่ต้องกลัวเจ้าหนี้อื่นๆมาฟ้องร้องเรียกเงินคืน เพราะถือว่ายังอยู่ในช่วงกระบวนการฟื้นฟูกิจการ นับเป็นโอกาสดีที่จะทำให้ลูกหนี้ที่ประกอบธุรกิจ SMEs จะได้มีโอกาสปรับโครงสร้างหนี้กับเจ้าหนี้ทั้งหลาย และดำเนินธุรกิจต่อไปได้
ตามข้อมูลของสำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม หรือ สสว. จากงบการเงินปีล่าสุดคือปี 2557 ของ SMEs ประมาณ 4.2 แสนราย พบว่าธุรกิจ SMEs ที่มีหนี้สินอยู่ในช่วง 3-10 ล้านบาท มีประมาณ 51,000 ราย ในจำนวนนี้มีผู้ประกอบการที่มีรายได้ลดลงอย่างต่อเนื่องในช่วง 3 ปีที่ผ่านมาจำนวนประมาณ 7,400 ราย ซึ่งผู้ประกอบการกลุ่มนี้น่าจะมีโอกาสใช้ประโยชน์จากกฎหมายฉบับนี้ ส่วนผู้ประกอบการที่เป็นบุคคลธรรมดาสามารถขึ้นทะเบียนเป็นสมาชิก สสว.และเข้าสู่กระบวนการฟื้นฟูได้ทันที โดยในวันที่ 27 มิถุนายน 2559 จะมีการจัดงาน “สานพลัง SMEs พลิกฟื้นยืนได้ ใส่ใจผู้ประกอบการ” ณ ศูนย์การประชุมแห่งชาติสิริกิติ์ เชิญไปชมและปรับโครงสร้างหนี้ปรับแผนธุรกิจภายในงานได้เลย
