“ลืมแล้วหรือว่าเรายิ้มเก่ง ให้อภัยง่าย ชนท้ายนิดหน่อยไม่เสียหายมาก ยิ้มดีกว่า”
แวบความคิด ที่ไม่น่าเชื่อว่าจะกลบความเดือดดาลในใจลงได้มิด ก่อนที่จะแปรเป็นคำพูดต่อคู่สนทนา ที่เพิ่งเกิดเหตุรถชนท้ายกันสดร้อน ๆ เพียงไม่กี่นาทีก่อนหน้าว่า “ไม่เป็นไรครับ รถพี่เป็นไงบ้าง รถผมมีประกัน จอดแล้วคุยกันครับพี่”
คำพูดที่มาพร้อมรอยยิ้มบ่งบอกว่าจริงใจ มือที่พนมมือไหว้ถูกแปรเป็นพลังบวกในทันทีต่อคู่กรณี และพร้อมจะเจรจาด้วยท่าทีที่เป็นมิตรต่อกัน ทำให้กลางถนนสุขุมวิท ใจกลางมหานครของกรุงเทพ เช้าตรู่ที่สดใสก็สดใสได้จริงอย่างที่ควรเป็น แม้ว่าจะเจอปัญหาตั้งแต่เริ่มวันไปบ้างก็ตาม
ตัวอย่างข้างต้นคือเหตุการณ์ที่เราเพิ่งประสบพบเจอขณะเดินทางไปทำมาหากินตามปกติ เพียงแต่เช้าวันนั้นอาจจะไม่ปกติสักเท่าใดเพราะอุบัติเหตุบนท้องถนนมันเกิดขึ้นได้เสมอ หากเป็นเหตุที่ไม่รุนแรงจนได้รับบาดเจ็บ แต่ทรัพย์สินเสียหายบ้าง ก็ยังพอมีหนทางให้แก้ไขตามเครื่องมือที่มีอยู่
การจรดตัวอักษรลงบนเนื้อหานี้ เป็นเพราะข่าวคราวที่เกิดขึ้นของกลางดึกวันที่ 12 กรกฎาคมที่ผ่านมา ภาพคลิปวิดีโอปรากฏต่อสังคมไทย รถยนต์หรู รถจักรยานยนต์ น่าจะเฉี่ยวชนกันล้มครืนได้รับความเสียหายกลางถนนวิภาวดีรังสิตย่านดอนเมือง เหมือนจะเป็นอุบัติเหตุทั่วไป แต่สิ่งที่ไม่ทั่วไป คือชายคนหนึ่งกำลังยืนคร่อมล่างชายอีกคนที่เป็นคู่กรณี ในมือเขามือปืน เท้าก็กวาดเตะคู่กรณี พร้อมกับส่งเสียงโวยวายไม่ให้ใครเข้าไปช่วยเหลือ
แน่นอนว่าทางคดีต้องเดินหน้า ใครผิดใครถูกกับอุบัติเหตุเมื่อตกลลงกันไม่ได้คงเป็นหน้าที่ของตำรวจ แต่หากมองว่า “พฤติกรรม” เหมาะสมในการเคลียร์ปัญหาหรือไม่ ก็คงเป็นอีกกรณีที่ต้องให้ตำรวจจัดการเช่นกัน
แต่คำถามที่เราฉุกคิดตามมา คือ สังคมไทย เราหารอยยิ้มบนปัญหากันไม่เจอแล้วหรือ หรือการหามิตรภาพ หาทางออกที่ดีระหว่างกัน มันไม่เกิดขึ้น หรือหาได้ยากแล้วหรือไม่ในสังคมนี้
บริบทที่ว่ามันส่งให้ท้องถนนกลายเป็นอีกหนึ่งพื้นที่ของความรุนแรง การแสดงออกซึ่งพฤติกรรมที่ขาดการยั้งคิด และนำไปสู่ผลลัพธ์ร้าย ๆ ทั้งของตัวเอง และคู่กรณี หากเราจะเอ่ยว่า “ท้องถนน คือจุดจบอย่างที่ไม่ควรเป็น” ก็คงไม่ผิดเพี้ยนมากนัก
ปัจจัยที่เสี่ยงจะทำให้เกิดการทะเลาะกันบนท้องถนน ทุกอย่างล้วนมีต้นเหตุมาจากการทำผิดกฎจราจรเกือบทั้งสิ้น ทั้ง ตัดหน้ากระชั้นชิด ขับตามกระชั้นชิด หยุดรถกระชั้นชิด ขับคล่อมเลน แซงอันตราย ซิ่งเกินไป เมาแล้วขับ ฝ่าไฟแดง เมาเหล้า จ้องหน้ากันแล้วเขม่น ด่าทอ หรือใช้มือถือขณะขับรถ ทั้งหมดล้วนแต่เป็นการกระตุ้นอารมณ์ที่พร้อมจะสาวหมัดและประเคนความรุนแรงต่างๆ เข้าใส่กัน
แต่ใช่ว่าคุณ หรือใครอีกหลายคนจะไม่เคยทำผิดกฎจราจร แต่คำถามที่ตามมาคือเมื่อกระทำผิด การยอมรับผิด และแก้ไขทางไหนมากกว่าที่เป็นเรื่องสำคัญ
ทว่า ทางออกของปัญหาที่ง่ายที่สุด เรายังเชื่อได้ว่าคนไทยมีน้ำใจต่อกัน และมีไมตรีที่ดีต่อกันเป็นแน่ ดังนั้น การขอโทษจึงเป็นเรื่องสำคัญยิ่ง และขณะเดียวกันการให้อภัยก็มีน้ำหนักความสำคัญที่เท่ากันพอดี
หากเราทำกันได้ ภาพดราม่าบนสังคมออนไลน์ต่างๆ คงไม่เกิดขึ้นบ่อยมากจนเกินไปนัก เพราะบางครั้งบางคราว อุบัติเหตุบนท้องถนนที่นำไปสู่การทะเลาะวิวาท มันชักจะเป็นความคุ้นชินของสายตาคนไทยมากขึ้นเรื่อยๆ
แต่สังคมไทยเปลี่ยนได้ ใช้หลักพื้นฐานทางวัฒนธรรมที่ดีของเราที่มีมาช้านาน
เราอยากเห็นภาพนั้น และเชื่อว่าคนไทยก็อยากเห็นภาพนั้นเช่นกัน ภาพที่เคลียร์กันได้ด้วยดี ไม่ใช่ใช้ปืน ใช้กำลังเพื่อเคลียร์ปัญหาที่ไม่น่าจะรุนแรงมากมายเท่าใดนัก
ข่าวที่น่าสนใจ
