“การระบาดใหญ่ของไวรัสโควิด-19 การรุกรานยูเครนของรัสเซีย และการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่รุนแรงได้ผลักดันให้ราคาวัตถุดิบ รวมทั้งน้ำมันพืชและธัญพืชทำสถิติสูงสุดเป็นประวัติการณ์ ตามดัชนีราคาอาหารประจำปีขององค์กรอาหารและการเกษตรแห่งสหประชาชาติ”
ความหิวโหยของผู้คนในเอเชียเพิ่มขึ้นมากเท่าใด ก็เท่ากับส่งเสริมความไม่มั่นคงด้านอาหารที่รุนแรงก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน ซึ่งหมายความว่าในบางจุดผู้คนไม่มีเสบียงอาหาร ผู้คนกว่า 489 ล้านคนในเอเชียไม่ได้รับความมั่นคงด้านอาหารอย่างรุนแรงในปีที่แล้ว นั่นคือการเพิ่มขึ้น 112.3 ล้านคนในเวลาเพียงสองปี – เฉพาะในภูมิภาคนี้เท่านั้น
การระบาดใหญ่ของไวรัสโควิด-19 ที่เริ่มขึ้นเมื่อปลายปี 2562 ส่งผลให้ราคาสินค้าพุ่งสูงขึ้น เนื่องจากส่งผลกระทบต่อห่วงโซ่อุปทานตั้งแต่การปลูก การเก็บเกี่ยวไปจนถึงการจำหน่าย
การรุกรานยูเครนของรัสเซียในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2565 ได้ส่งค้อนทุบอีกครั้ง ทั้งสองประเทศร่วมกันจัดหาการส่งออกข้าวสาลีประมาณ 30% ทั่วโลกและประมาณหนึ่งในห้าของข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ทั่วโลก
หลังเกิดคลื่นความร้อนฉับพลันที่กระทบผลผลิตในอินเดีย ผู้ผลิตข้าวสาลีรายใหญ่อันดับสองของโลกได้สั่งห้ามการส่งออกหลังจากกล่าวว่าพร้อมที่จะเติมเต็มช่องว่างที่ยูเครนทิ้งไว้บางส่วน
ราคาน้ำตาลก็พุ่งสูงขึ้นเช่นกัน เนื่องจากโรงงานอ้อยในบราซิลกำลังเปลี่ยนเส้นทางการผลิตไปเป็นเอทานอลเพื่อแลกกับราคาพลังงานที่สูง เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นจากความแห้งแล้งเป็นประวัติการณ์ที่ทำให้ฤดูเก็บเกี่ยวในบราซิลสั้นลง ซึ่งเป็นผู้ส่งออกน้ำตาลรายใหญ่ที่สุดของโลก
ราคาสัตว์ปีกพุ่งสูงขึ้นจากการหยุดชะงักของการส่งออกจากยูเครน การระบาดของโรคไข้หวัดนกในซีกโลกเหนือ และล่าสุด การควบคุมการส่งออกไก่ของมาเลเซีย
ต้นทุนผลิตภัณฑ์นมก็สูงขึ้นเช่นกัน โดยค่าเนยสูงสุดเป็นประวัติการณ์มาจากฝูงวัวที่ลดลง การขาดแคลนแรงงาน ต้นทุนวัสดุบรรจุภัณฑ์ที่สูงขึ้น และการขาดแคลนน้ำมันสำหรับประกอบอาหาร
